تریکوموناس گالینه

[nazmi]

با توجه به اينكه اين تك ياخته سبب ضعف و بي حالي در كبوتران به خصوص در كبوتران جوان مي شود و اين مي تواند زمينه ساز بيماريهاي ديگر شود اين مطلب را انتخاب كردم اميدوارم مفيد واقع شود.

چرخه زندگي انگل
نحوه ي تكثير تريكوموناس گا لينه از طريق تقسيم دو تايي طولي صورت مي گيرد. كيست، يا مرحله جنسي و ناقلين در سیکل زندگی انگل ديده نشده اند. ارگانيسم از طريق تغذيه جوجه ها از مادران آلوده به آنها منتقل مي شود. در جوجه ها و جمعيت هاي بوقلمون، آلودگي از طريق آب نوشيدني و شايد غذاي آلوده هم منتقل مي شود.
پاتولوژي و پاتوژنز بيماري
تقريبا تمام كبوتر ها به اين انگل آلوده اند. واگيري تريكوموناس خيلي گسترده بوده و در بعضي از نژادهاي حساس و مستعد باعث مرگ و مير مي شود. در يك بررسي تشابه تريكومونازيس با هيستومونيازيس مورد توجه قرار گرفته است. هرچند اين بررسي ناموفق ماند. چون هر دو نوع انگل آسيب هاي مشابه ايجاد مي كند. پرندگان آلوده ممكن است تغذيه نكنند و از اينرو كاهش وزن، ژوليدگي ظاهر پرها (پرهاي نامرتب)، و ضعف و بي حالي پرنده، قبل از مرگ ديده شود. ممكن است مايعات زرد مايل به سبز در دهان پرنده ديده شود يا از منقار آن چكه كند.

آسيب هاي عمده
تريكوموناس گالينه در سطح مخاط حفره ي دهان، سينوس ها، حلق يا گلو، مري و چينه دان و گهگاهي در ملتحمه ایجاد آلودگی می کند. كبد به طور مكرر درگير آلودگي مي شود و حتي ديگر ارگانها، اما انگل مجراي انتهای گوارش را آلوده نمي كند.زخم هاي ايجاد شده در ابتدا كوچك بوده و محدود به ضایعات كازئوزي (با قوام پنيري)، سطحي مخاط دهان هستند، كه ممكن است اين محل ها با نقاط پرخون احاطه شوند. محل هاي ايجاد شده ممكن است و سعت پيدا كرده و بزرگ شوند و با هم تلاقي كنند (به هم متصل شوند)، اين ضايعات پنيري شكل ممكن است آنقدر رشد كنند و مرتفع شوند كه مجراي مري را به صورت نيمه يا كامل مسدود كنند. ممكن است اين زخم ها سرانجام به بافت نفوذ كنند و به شكل وسيع ديگر نقاط سر و گردن شامل؛ نازوفارنكس، حدقه ي چشم و بافت هاي نرم گردني را درگير نماید.
در كبد زخم ها به شكل سطحي ظاهر شده و به داخل بافت پارانشيم نفوذ مي بابند. توده هاي ايجاد شده به رنگ سفيد تا زرد و به شكل دايره اي تا كروي ديده مي شوند.
هيستوپاتولوژي
كبوتران آلوده با سويه ي بيماري زاي شديد (حاد)، تريكوموناس گالينه، التهابات چركي با ضايعات نكروزي پنيري شكل(كازئوزي)، را به عنوان ضايعات غالب نشان مي دهند.تريكومونادها در ترشحات و در سطح مخاط محل آلودگي تكثير پيدا مي كنند. در ابتدا زخم هاي ايجاد شده در نواحي مخاطی با يك پاسخ التهابي وسيع همراه خواهد بود و اين حالت تا روز چهارم آلودگي تجربي ديده مي شود. در كبد كانون هايي از آبسه هاي چركي در تمام قسمت ها ديده مي شود كه واكنش هاي التهابي به واسطه ي حضور سلول هاي ایمنی تك هسته اي(فاگوسیت ها)، مشخص مي شود. آسيب هاي كبد پيشرفت مي كنند و هپاتوسيت هاي آسيب دیده در مركز اين زخم ها باقي مي مانند تريكومونادها به تعداد بسيار زياد در محيط اطراف نیز ديده مي شوند.
ايمني زايي
ميتوان شيوع نسبتا بالاي آلودگي ها در كبوتر هاي آلوده را به خصوصیات انگل، سيستم ايمني يا هردو نسبت داد. كبوترهایی که پس از ابتلا به يك سويه حاد نجات يافته اند در برابر آلودگي ايمن مي شوند. پلاسما در كبوتران بهبود يافته از هر سه نوع سويه تريكوموناس گا لينه (به غير از سويه هاي حاد)، مي تواند ديگر كبوتران را عليه بيماري محافظت كنند.آنتي ژن هاي تريكوموناس گا لينه نيز از لحاظ حدت و ساختار آنتي ژني و ارتباط آنها با هم مورد مطالعه قرار گرفته است.
تشخيص
علائم بالینی و ضایعات عمده ي زيادي گزارش شده اند ولي تشخيص عمدتا از طريق مشاهده ميكروسكوپي ارگانيسم در گسترش هاي مرطوبي كه از چينه دان يا دهان تهيه شده اند اثبات مي شود. آزمايشات هيستوپاتولوژيك يا كشت ارگانيسم در محيط هاي مصنوعی نيز ممكن است در صورت عدم حضور ارگانيسم در گسترش مرطوب به تشخيص كمك كند. تريكومونيازيس را بايد از كانديديازيس و كمبود ويتامين A كه ممكن است زخم هاي مشابه ايجاد كند تشخيص داد. تاريخچه،كشت قارچ و آزمايشات هيستوپاتولوژيك مي تواند در حل مساله تشخيص كمك كننده باشد.چندين گونه ديگر از تاژك داران كه در مجاري گوارش پرندگان زندگي مي كنند دائما با تريكوموناس گالينه اشتباه مي شوند. گونه هاي ديگر تريكومونادها و اختلافات بیشتر آنها با هم، در نوع ایجاد آسيب و زخم و حدت و شدت آسيب حاصله در ميزبان پرنده مي باشد. شناسايي تریکوموناس پاتوژن از نوع غیر پاتوژن (همزیست)، از هزينه هاي غير ضروري درمان جلوگيري مي كند. يك تريكوموناد، تترا تريكوموناد گاليناروم، به صورت متداول در سكوم جوجه ها و ديگر پرندگان دانه خوار زندگي مي كند اين تريكوموناس هیچگونه ارتباطی با گونه بیماریزا در كبد و خون وجود ندارند. اگرچه آسيب هاي ديده شده را به اين ارگانيسم نسبت داده اند اما در آلودگي تجربي با اين ارگانيسم ها، بیماری زایی آنها به اثبات نرسیده است. ديگر تك ياخته هاي ساكن قسمت انتهايي روده از قبيل؛ كيلوماستيكس گاليناروم،يك تك ياخته تاژك داركه مرحله ي كيستي داشته و داراي يك شكاف (شيار)، سيتوستومال و بدون پرده ي مواج است. و كوكلوزوما آناتيس با يك بادكش شكمي كه نيمي از سطح بدن را مي پوشاند و ظاهرا غير پاتوژن است. اگر چه آزمايشات كنترلي وجود تاژك داران در قسمت انتهايي دستگاه گوارش ضروري است اما نبايد اين تاژك داران را با اهميت دانست.
پيشگيري و كنترل
به دليل اينكه تريكوموناس گالينه از طريق والدين به جوجه ها منتقل مي شود و اين كبوتران بالغ غذا و آب آشاميدني را با مايعات دهاني خود آلوده مي كنند و آلودگي را به ديگر پرندگان منتقل مي كنند بنابراین پرندگان بيمار بايد از دسته پرندگان حذف شوند. داروهاي زيادي از جمله دي­متريدازول، مترونيدازول (فلاژيل)، سولفات مس، كارنيدازول و ... جهت درمان عليه اين پروتوزوآ بكار مي­رود. در بعضي كشورها تعدادي از اين داروها از جمله مترونيدازول براي استفاده در پرندگاني كه هدف پرورش تغذيه انسان است منع مصرف دارند
منبع: pigeon2011.blogfa