زمان کنونی: ۱۴۰۳/۰۱/۱۰، ۰۲:۱۹ ق.ظ درود مهمان گرامی! (ورودثبت نامورود با فیسبوکورود با گوگل پلاس)

اورنيتوز (كلاميدياز) Ornithosis (Chlamydiosis)

**
پژوهشگر انجمن

ديپلم
تاریخ عضویت: ۱۳۹۲/۰۶/۱۳
اعتبار: 6
وضعیت : آفلاین
سپاس‌ها: 172
142 سپاس گرفته‌شده در 47 ارسال
ارسال: #1
اورنيتوز (كلاميدياز) Ornithosis (Chlamydiosis)
اين عفونت بيماري مشتركي بين انسان و طوطي ها ايجاد مي كند. در كبوترها اين بيماري ممكن است همراه با ديگر بيماريها مانند تريكومونياز ، آبله و يا عفونت هرپس ويروسي باشد.
كبوترهاي جوان نسبت به اين بيماري حساس تر از كبوترهاي مسن هستند. بيماري از راه استنشاق گرد وغبار آلوده ، غذا و آب آلوده و جايگاه آلوده منتقل مي شود. عامل بيماري به مقدار زيادي در مدفوع كبوترها يافت مي شود و ممكن است به همراه گرد وغبار به انسان نيز منتقل شود. ميزان وقوع بيماري در انسان بسيار پايين است. نشانه مشخصه ي بيماري در انسان عوارض شديد تنفسي است كه در اكثر موارد با مصرف آنتي بيوتيك ها درمان مي شود.
اورنيتوز در كبوترها بيشتر در ماه هاي ارديبهشت تا تيرماه و مهر ماه تا آذر ماه بروز مي كند. اين بيماري در كبوترهاي جوان آسيب هاي جدي به همراه دارد در حاليكه در كبوترهاي مسن علائم خاصي از خود نشان نداده و بيشتر به صورت نهفته در كبوتر باقي مي ماند. ولي در صورت استرس وارده به كبوتر مي تواند به صورت يك بيماري عفوني با خسارات قابل توجهي خود را نشان دهد.
عامل بيماري از طريق مدفوع ، ترشحات تنفسي ، اشك ، منقار ، مخاط گلو و شيره چينه دان دفع مي شود. مدفوع خشك شده مي تواند براي چندين ماه عامل بيماري را در خود حفظ كند.
كبوترها از راه هاي زير در معرض آلودگي قرار مي گيرند:
- خوردن غذا و آب آلوده
- تغذيه جوجه ها توسط والدين
- استنشاق گرد و غبار حاصل از مدفوع يا ترشحات آلوده دستگاه تنفسي
- از راه پوست توسط بندپايان مانند گزش مايت ها و شپش
- تماس با پرندگان ديگر ، انسان ، حشرات ، انگلها ، موشهاي صحرايي و خانگي به عنوان ناقلين بيماري
- تماس مستقيم با پرندگان آلوده به بيماري
- احتمال انتقال از راه تخمدان به تخم (اين مورد هنوز قطعا به اثبات نرسيده است)

عامل بيماري پس از استنشاق ، در ريه و كيسه هاي هوايي و پرده خارجي قلب تكثير يافته سپس از طريق جريان خون به طحال ، كبد و كليه ها مي رود.
به نظر مي رسد پس از ورود ميكروارگانيسم به بدن ، 4 تا 15 روز بعد وضعيت عمومي كبوتر تغيير مي كند. اين پرندگان 2 تا 3 هفته اول زندگي بيشتر در معرض خطر ابتلا به بيماري هستند. اسهال شديد و لاغري مفرط به سرعت موجب مرگ پرنده مي شود. در كبوترهاي بالغ جدا از اين كه قدرت پرواز كاهش مي يابد نشانه هاي بيماري معمولا فقط به صورت انفرادي بروز مي كند. جوجه ها اغلب علائم باليني را نشان داده و مي ميرند در حاليكه كبوترهاي بالغ اغلب بهبود يافته ولي حامل باقي مي ماند.
عامل بيماري در كبد ، طحال و مغز استخوان تكثير يافته و اين اندام نيز به ميزان قابل ملاحظه اي متورم مي شوند و عملكردشان نيز مختل مي شود. در نتيجه مواد سمي در بافتها و خون تجمع مي يابند. وجود التهاب مزمن باعث استرس مداوم و شديد بر روي سيستم تنفسي و در نهايت سبب ايجاد خسارات دائمي در قلب و ششها مي شود. التهاب ملتحمه كه در برخي از كبوترها رخ ميدهد ، نمونه اي از شكل مزمن بيماري است.
استرسهاي مختلف سبب مي شوند كه مقاومت كبوتر در برابر اين بيماري كاهش يابد. از اين نوع استرسها ميتوان به جدا كردن جوجه ها از والدين ولانه ، توليد مثل زياد ، عدم مراقبت و تغذيه كافي، تغييرات شديد در غذا يا آب و هوا ، پرواز دادن كبوترها و ... اشاره كرد.
شكل عمومي بيماري در كبوترهاي جوان كاملا آشكار است. در اين پرندگان بيمار ، نشاط و جنب و جوش كمتري ديده مي شود و بيشتر در گوشه لانه كز مي كنند و مقدار غذاي مصرفي آنها كم است اما بيشتر آب مي خورند.
بيماري در دو شكل حاد و مزمن رخ مي دهد. در شكل حاد، كبوتر بيمار ضعيف ، بي حال ، بي اشتها و شديدا افسرده بوده و دچار تورم ملتحمه يكي از چشم ها يا هر دو چشم مي گردد كه ممكن است با ترشحات چشمي شفاف و حساسيت به نور همراه باشد.
ترشحات خارج شده در ابتدا آبكي (Aqueoyus) هستند و در موارد شديد مخاط چركي (Muco Purulent) مي شوند. در نهايت پلكها به هم چسبيده و مايع اشكل بيشتري جمع مي شود كه منجر به برآمده شدن پلكها مي شود. اين التهاب در صورت همراه شدن با عفونت باكتريايي منجر به كوري چشم مي شود.
به علت انسداد مجراي اشكي ، اشك از چشم هاي كبوتر جاري شده و باعث ايجاد خارش شديد در چشم مي شود كه در اين حالت كبوتر براي رفع خارش از بالهايش استفاده مي كند. به همين دليل بالها نيز به يكديگر مي چسبند. آلودگي چشمها و بالها كه براي مدتي پس از كاهش التهاب در پلكها همچنان قابل ملاحظه هستند نشانه بارز ابتلاي پرنده به "اورنيتوز" مي باشند.
در بسياري از موارد بيماري بر روي قسمتهاي فوقاني دستگاه تنفس اثر مي گذارد و ترشحات بيني در ابتدا به صورت يك ترشح مايع و آبكي است و به تدريج به يك ترشح مخاطي مايل به زرد تبديلل مي شود كه سوراخ هاي بيني را مسدود مي كند. در اين حالت پرنده مجبور است با منقار نيمه باز نفس بكشد.
التهاب باعث درد و خارش شده و پرنده تلاش مي كند تا با خاراندن مكرر خود آن را رفع كند. كبوتر سعي مي كند با عطسه و تكان دادن سر به اطراف نيز مجراي بيني خود را باز كند. اين عمل كبوتر باعث آلودگي پرهاي سر و ايجاد برجستگي هاي زگيل مانند بر روي بيني آن مي شود. در اين حالت ممكن است بيماري گسترش يافته و تبديل به ذات الريه شود. در اين صورت كبوتر دچار تنگي نفس شده و تنفس آن همراه با صداهاي شديد خواهد بود.
در شكل مزمن ، ممكن است بيماري در پرنده جلب توجه نكند و فقط اسهالي كوتاه مدت و زود گذر داشته باشد و مبتلايان به صورت حامل عفونت درآيند.
كبوترهايي كه از "اورنيتوز" شديد رنج مي برند معمولا پس از يك دوره طولاني بيماري كه ممكن است 2 تا 3 هفته به طول انجامد مي ميرند. كبوترهاي ضعيف و ناتوان عموما به دليل عفونتهاي باكتريايي ثانويه از پا درآمده و تلف مي شوند.
اين بيماري در طوطي ها ، كبوترها و مرغ عشق ها بيشتر از سايرپرندگان ديده شده است.
در صورت كالبد گشايي پرنده بيمار ، ورم روده ، بزرگ شدن كبد و تورم كيسه هاي هوايي جلب توجه مي كند. كبد معمولا بزرگ ، نرم ورنگ پريده ديده مي شود. طحال ممكن است بزرگ و نرم و تيره رنگ شود. بزرگي كبد و طحال ممكن است تا سه برابر اندازه طبيعي آن ديده شود. گاهي در پرده خارجي قلب خون ريزهاي نقطه اي شكل ديده مي شود.
درمان:
خارج كردن كبوترها و ضد عفوني كردن كامل لانه ضروري است. كبوترها را مي توان با كلر تتراسايكلين درمان كرد اما كبوترهاي درمان شده به صورت حامل بيماري باقي خواهند ماند و هميشه اين امكان وجود دارد كه در صورت بروز استرس ، بيماري دوباره عود نمايد.
كبوترهاي بيمار را ميتوان با افزودن كلر تتراسايكلين به آب آشاميدني به ميزان 120 ميلي گرم در ليتر درمان نمود. آب آشاميدني بايد به صورت تازه و روزانه تهيه شود.
آب حاوي دارو بايد حداقل در سه دوره ي پنج روزه كه فاصله هر دوره از دوره ي بعدي سه روز است تهيه شده و در اختبار پرنده قرار گيرد. همچنين مي توان كلر تتراسايكلين را به مدت 30 روز متناوبا به جيره غذايي كبوترهاي بيمار اضافه نمود. اما گزينه ي مراجعه به دامپزشك را نبايد هرگز فراموش كرد.
در طول مدت دوره درمان با تتراسايكلين ها بايد از دادن مواد محتوي كلسيم به پرندگان خودداري كرد زيرا كلسيم به دارو متصل شده و مانع از جذب كافي دارو شده و اثر درمان را كاهش مي دهد.
 
امضای محمد مرادی دستهاي كه كمك مي كنند مقدس تر از لبهاي هستند كه دعا مي كنند
۱۳۹۲/۰۹/۰۲، ۰۶:۱۱ ب.ظ
سوابق نقل قول
*
کاربر انجمن

تاریخ عضویت: ۱۳۹۵/۰۱/۲۸
اعتبار: 1
وضعیت : آفلاین
سپاس‌ها: 7
6 سپاس گرفته‌شده در 3 ارسال
ارسال: #2
RE: اورنيتوز (كلاميدياز) Ornithosis (Chlamydiosis)
سلام، یه کبوتر ماده دارم که تا سه روز پیش خیلی سرحال بود، مستی میکرد، با نرش جفت میخورد و... اما سه روز پیش که صبح بلند شدم رفتم دون بدم دیدم یخورده پف کرده، اشتهاش واسه دون خوب بود ولی پف کرده بود، یه قرص اکسی وت (تتراسایکلین) بهش خوروندم، از اون روز هی بدتر میشه، تا امروز که به غذا هم کم میل شده، هر روز هم دارم اکسی وت رو بهش میدم، ولی‌...
لطفا‍ً راهنمایی بفرمایید چکارش کنم.
۱۳۹۵/۱۰/۰۴، ۱۲:۴۶ ق.ظ
سوابق نقل قول
سپاس شده توسط:
**
عضویت ویژه

دیپلم
تاریخ عضویت: ۱۳۹۳/۰۶/۰۶
اعتبار: 35
وضعیت : آفلاین
سپاس‌ها: 860
2485 سپاس گرفته‌شده در 1055 ارسال
ارسال: #3
RE: اورنيتوز (كلاميدياز) Ornithosis (Chlamydiosis)
سلام 
احتمالا پفش به خاطر ضعف و سرما بوده شما فکر کردی مریض شده و بهش اکسی وت دادی ضعیفتر هم شده بخصوص حتما یه قرص کامل دادی که دیگه بدتر . چون آنتی بیوتیکها پرنده رو ضعیف میکنن به خصوص اگر با دوز بالا مصرف بشه . 
باید دو سه روز بهش مولتی ویتامین بدی و تقویتش کنی . البته مولتی ویتامین هم با دوز مناسب بدین . 
۱۳۹۵/۱۰/۰۴، ۱۲:۵۶ ق.ظ
سوابق نقل قول
سپاس شده توسط: محمدمهدی ، gholizadeh




کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان