عوامل ریزش پر در پرندگان خانگی

[nazmi]

با سلام
تولکی پرنده با این موضوع سواست و از موارد طاسی میباشد

نگهداری از پرندگان همیشه آسان نبوده و گاهی برایمان مشکلاتی را بوجود خواهند آورد یکی از استرسهایی که اکثر کسانی که در خانه پرنده نگهداری می کنند ریزش پر در آنها است که برای آنها نگرانی هایی را بوجود خواهد آورد .
عدم وجود پر در پرندگان چندین علت دارد كه می توان به دو گروه اصلی تقسیم بندی كرد : 1- عوامل تغذیه ای : سبب عدم رشد پرهای پرندگان می شوند. 2- عوامل مدیریتی : سبب كنده شدن و شكستگی پرها می شوند. هر یك را می توان بوسیله برطرف كردن علت مربوطه به حالت اولیه بازگرداند. مهمترین دلیل عدم رشد پرها كمبود اجزای پروتئینی ( اسیدهای آمینه ) جیره غذایی طیور می باشد. پرهای پرندگان دارای میزان بالایی از یك جزء پروتئینی بنام متیونین می باشد. متیونین یكی از اسیدهای آمینه ای است كه دارای گوگرد می باشد و گوگرد ماده اصلی پرها می باشد. اگر جیره های پرندگان در یكی از انواع اسیدهای آمینه كمبود داشته باشد ، عمدتا" آن متیونین می باشد. میزان كافی متیونین باید در جیره غذایی منظور شود و كمبود آن سبب كاهش رشد بدن و پرها می شود. كمبود متیونین پرنده را به خوردن پرهایش متمایل می كند ، تا بدین طریق پرنده نیاز شدید به این اسید آمینه را برآورد سازد. مواد غذایی استفاده شده در جیره های غذایی طیور شامل میزان كافی متیونین نمی باشد ، بنابراین باید متیونین صنعتی ( دی- ال متیونین ) (DL Methionin) به مخلوط جیره افزوده شود تا مطمئن گردیم كه پرندگان میزان كافی متیونین دریافت می كنند. خوراك طیور از لحاظ كیفی به گونه ای تهیه می شود كه دارای میزان كافی متیونین باشد و از كاهش رشد بدن و پرها جلوگیری گردد. به هر حال ، اگر غلات ( مانند ذرت ) به میزان بیش از حد به خوراك افزوده شوند ، مقدار متیونین مصرفی پرنده ، جهت رشد بدن و پرها ناكافی می باشد. توصیه نمی شود كه غلات به میزان بیش از حد به خوراك طیور افزوده شود. وقتی كه جیره های كمبود متیونین دارند ، توصیه می شود كه از افزودنی های متیونینی استفاده شود. اگر پرها رشد می كنند ولی كنده شده یا شكسته می شوند عمده ترین علت آن عوامل مدیریتی می باشد. در پرندگانی كه بطور متناوب جفتگیری می كنند ، امكان دارد مناطق خاصی مانند پشت و سر مرغها فاقد پر باشند. در ضمن ممكن است خروسها پرهای ناحیه سینه خود را از دست دهند. این پرها پس از فصل جفتگیری مجددا" رشد كرده و كامل می شوند. اگر نواحی شكمی بدن و مخرج فاقد پر باشند ، عمده ترین علت آن وجود انگلهای خارجی مثل جربها (Mite) یا شپشها می باشند. می توان آلودگی به این آفتها را توسط اسپری منظم یك محلول آفت كش مانند محلول امولسیون پرمترین بر روی پرنده ، كنترل كرد. همچنین آشیانه یا سایر ملزوماتی كه پرندگان مداوما" با آنها سر و كار دارند ، باید اسپری شوند. با این روش از ریشه كنی آفتهایی كه می توانند سبب آلودگی مجدد پرندگان شوند ، مطمئن خواهیم شد. استفاده مجدد از این محلولها در فاصله 2 الی 3 هفتگی ، آفتهایی را كه قبل از اسپری ابتدایی باقی مانده اند و از تخم خارج گشته اند ، از بین خواهد برد. محلولهای مورد استفاده جهت درمان انواع مختلف انگلهای خارجی در طیور متعاقبا" شرح داده شده اند. علیرغم استفاده از این مواد شیمیایی در سالنهای مرغداری ، به تمامی هشدارهای نوشته شده بر روی برچسب توجه گردد تا از آسیبهای احتمالی بر روی انسان و طیور جلوگیری شود.

گردآورنده و تایید کننده : دکتر مهرداد حلوایی