کمبود مس در پرندگان

[ayhn]

باسلام

در مورد کمبود مس در پرندگان خانگی بیشتر بدانیم .

نیاز به مس در همه ی گونه های طیوری كه مورد آزمایش قرار گرفته اند به ازای هر كیلوگرم ماده خشك ، از 8 میلی گرم فراتر نمیرود . پرندگان جوان در حال رشد ، نسبت به بالغان به مقادیر بیشتری از مس نیاز دارند و احتمال بروز كمبود در آنها بیشتر است .
علایم كمبود مس شامل : كم خونی ، خونریزی ، لنگش ، تخمهای غیر بارور و كم رنگی پرها است . كم خونی به خاطر سطوح پایین سرولوپلاسمن است كه باعث استفاده ی ضعیف از آهن می شود. خون ریزی ناشی از ساخت ناقص الاستین است كه باعث عدم استحكام و خاصیت ارتجاعی ضعیف عروق خونی میشود. مرگ در اثر كمبود مس اغلب به خاطر تورم آئورتی است كه آئورت ضعیف شده و غیر قابل ارتجاع می شود. لنگش مرتبط با كمبود مس ، به خاطر فقدان اتصالات عرضی كولاژن در استخوانها به خصوص صفحات رشدی است كه نتیجه آن غیر طبیعی شدن استخوانها و مفاصل است كه باعث بزرگ شدن مفصلخرگوشی و خمیدگی پاها میشود.
تیروزیناز یك آنزیم حاوی مس می باشد كه مسئول ساخت ملانین است و كمبود مس باعث نقصان در تولید رنگدانه می شود.
تخم حاصل از پرندگان ماده ای كه كمبود مس دارند غیر بارور بوده و به خاطر كولاژن در غشای پوسته ممكن است پوسته های غیر طبیعی داشته باشند.
سطوح مس در گیاهان بسته به گونه و عوامل مربوط به خاك ، از 1 تا 50 میلی گرم در هر 1 كیلوگرم ماده خشك تغییر می كند. مس به ویژه در اندامهای رویش گیاهان ممكن است به مقدار بسیار كمی قابل دسترس باشد. دانه غلات حای مقادیر حاشیه ای مس هستند. مقدار مس در بافتهای حیوان و حشرات متغییر بوده و به جیره آنها بستگی دارد. با این حال مس موجود در خوراكهای با منشاء حیوانی به مقدار زیادی قابل دسترس است و معمولا مقدار آن بیش از اندازه مورد نیاز برای رفع نیاز پرندگان می باشد. قابلیت دسترسی مس در منابع گیاهی معمولا خیلی كمتر از منابع حیوانی است. مسی كه معمولا به صورت مكمل به جیره های پرندگان اضافه می شود ، بصورت سولفات مس ، كلرید مس یا اكسید می باشد .

از سایت پرنده گرگان